ที่มาของชามก๊วยเตี๋ยว

22/5/229 อาทิตย์
ระหว่างทางกลับจากพัทยาด้วยกัน
“เราขออะไรอย่างหนึ่งสิ”
“อะไรล่ะ บอกมาก่อนสิ”
“ให้หรือเปล่า บอกก่อน”
“ก็จะรู้ได้ไงล่ะ ว่าให้ได้หรือไม่”
“ให้ได้อยู่แล้ว จะให้หรือเปล่าเท่านั้นแหละ”
“บอกมาก่อน งั้นไม่ให้”
“ก็...เราอยากช่วยออกค่าน้ำมันรถเนี่ย”
“โถ...รถเราคันเล็กนิดเดียว กินน้ำมันก็น้อย เติมเต็มถังก็พันกว่าบาท แล้วดูนี่สิ”
เธอชื้ให้เขาดูที่เกจ์วัดระดับน้ำมัน
“นี่ยังไม่ถึงครึ่งถังเลย และถึงอย่างไรถ้าเธอไม่มาด้วย เราก็ต้องมาเองอยู่แล้ว ยังไงเราก็ต้องจ่ายค่าน้ำมันนี่อยู่แล้ว”
“แต่เราอยากช่วยนี่”
“งั้นเธออยากจะเลี้ยงข้าวเย็นเรา หรือจะออกค่าน้ำมันล่ะ”
เธอเว้นจังหวะให้เขาคิดครู่หนึ่งก่อนพูดต่อว่า
“ถ้าอยากออกค่าน้ำมันก็ไม่ต้องกินข้าวเย็นกัน ก็เลือกเอา”
“เราเลือกทั้งสองอย่างไม่ได้เหรอ น้ำมันด้วย และข้าวเย็นด้วย”
“ไม่ได้เลือกได้อย่างเดียว”
“งั้นเราเลือกเธอ”
เธอก็นั่งอมยิ้มหน้าแดงไปพักใหญ่ ก่อนจะพูดทั้งรอยยิ้มว่า
“อีกแล้วนะ” แล้วพูดต่อ
“เอาดีๆ เลือกมา ได้อย่างเดียว”
“งั้นคงต้องเลือกกินข้าวดีกว่า แต่ว่าถ้าเราเลี้ยงข้าวมื้อหนึ่งเนี่ย เราเปลี่ยนเป็นก๊วยเตี๋ยวได้ไหม จะได้ถูกๆ หน่อย จะได้เลี้ยงเธอได้หลายๆ มื้อ กว่าจะครบค่าน้ำมัน”
เธอหันมองหน้าเขาแล้วยิ้ม “โอเค...เราจะกินให้อ้วนๆ เล้ย”
“งั้นเป็นเราเลี้ยงก๊วยเตี๋ยวร้อยชามนะ”
เธอหันหน้ามายิ้มกับเขาและพยักหน้า